Οι Καταστάσεις του Φάσματος του Αυτισμού (ΚΦΑ) έχουν πολύπλευρες εκδηλώσεις. Όσοι ζουν ή δουλεύουν με άτομα που παρουσιάζουν κάποια ΚΦΑ, βιώνουν τις δυσκολίες στη συμπεριφορά, οι οποίες με τη σειρά τους είναι συνέπεια άλλων δυσκολιών: στο συναίσθημα (άγχος, ξεσπάσματα), στη σκέψη (εμμονές, έντονες ενασχολήσεις), στην κοινωνική κατανόηση, στη μάθηση, στο λόγο (ομιλία και κατανόηση)...
Ποιος είναι ο ρόλος του παιχνιδιού για την Λειτουργικότητα και την Κοινωνική Ένταξη... Τελικά τι διδάσκουμε;
Ζούμε σε μια εποχή που ο τρόπος έκφρασης μέσα στην καθημερινότητα αλλάζει με ραγδαίες ταχύτητες. Ο γονέας δυσκολεύεται να βρει ποιοτικό χρόνο να αφιερώσει στο παιδί του και το παιδί δεν ζει σε συνθήκες που το παιχνίδι λειτουργεί ως κύριο συστατικό της μάθησης και της ανάπτυξής του, όπως το παιχνίδι στη γειτονιά.
Εδώ και πολλά χρόνια, οι παγκόσμια βιβλιογραφία για τον αυτισμό έχει καταδείξει ότι η πιο τεκμηριωμένη θεραπευτική προσέγγιση είναι η συμπεριφοριστική. Ο συμπεριφορισμός είναι ένα από τα δύο κύρια ρεύματα της ψυχολογίας με την πιο μακρά ιστορία.
Ο όρος «ειδικές μαθησιακές δυσκολίες» δεν πρέπει να χρησιμοποιείται για κάθε παιδί με χαμηλές σχολικές επιδόσεις. Αφορά παιδιά που δεν μπορούν, όχι παιδιά που δεν θέλουν. Παιδιά που προσπαθούν και δεν τα καταφέρνουν καλά, όχι παιδιά που δεν είναι οργανωμένα στη μελέτη. Παιδιά που το πάλεψαν προτού εγκαταλείψουν την προσπάθεια.
Kάθε μαθησιακή δυσκολία οφείλεται σε κάποια μειωμένη ικανότητα του παιδιού, που το δυσκολεύει να κατακτήσει κάποιο είδος μάθησης. Πράγμα που γίνεται φανερό στο σχολείο. Κάθε είδος γνώσης απαιτεί κάποιο συγκεκριμένο είδος αντίληψης, συγκεκριμένο είδος κατανόησης και απομνημόνευσης, εφαρμογή συγκεκριμένων τρόπων σκέψης και εκτέλεσης. Αυτό οδηγεί σε συγκεκριμένες δεξιότητες που αυτοματοποιούνται (λ. χ. , άνετη ανάγνωση, γρήγορη μέτρηση).
Το περίφημο σύνδρομο του υπερκινητικού παιδιού είναι άλλη μια αναπτυξιακή ιδιαιτερότητα, που επηρεάζει άμεσα την μάθηση. Ένα ποσοστό 5-7% των αγοριών και 3% των κοριτσιών παρουσιάζουν απροσεξία με ή δίχως εμφανή υπερκινητικότητα. Μπορούμε να θεωρήσουμε ότι αυτή η κατάσταση αποτελεί και μαθησιακή δυσκολία (όχι βεβαίως Ειδική), καθώς είναι ευκολονόητο πως ένα παιδί που δεν συγκεντρώνεται έχει κατά κανόνα πεσμένη σχολική επίδοση.
Εκτός από τις Ειδικές μαθησιακές δυσκολίες, δηλαδή τη Δυσλεξία και τη Δυσαριθμησία (διαταραχή του υπολογισμού), υπάρχουν και άλλες καταστάσεις που δυσκολεύουν το παιδί στην ανάπτυξή του και τη μάθηση στο σχολείο. Αυτές δεν τις αποκαλούμε μεν Ειδικές Μαθησιακές Δυσκολίες, όμως παίζουν καίριο ρόλο στην εμφάνιση μαθησιακών δυσκολιών στο παιδί! Οι σπουδαιότερες από αυτές είναι η Ειδική γλωσσική διαταραχή και η Ελλειμματική προσοχή (με ή χωρίς υπερκινητικότητα). Σήμερα θα ασχοληθούμε με την πρώτη από αυτές.